Rust aan de macht, Muhammad Ali, legendes sterven nooit!

Vandaag was er weer een linkse hoek uit het niets! Muhammad Ali, het grootste icoon in het boksen, is vrijdag (lokale tijd) op 74-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in de buurt van Phoenix. Ali had een grote mond, maar hij presteerde ook geweldig – en niet alleen als bokser. Hij was waarschijnlijk de grootste strijder voor sociale rechtvaardigheid ooit. Rond de New York Times zijn weigering om opgeroepen te worden tijdens de oorlog in Vietnam, zijn afwijzing van raciale integratie op het hoogtepunt van de burgerrechtenbeweging, zijn bekering van het christendom tot de islam en de verandering van zijn 'slaaf'-naam, Cassius Clay, in een naam die meer waarmee hij vertrouwd was door de separatistische zwarte sekte Zwarte moslims vormden hem een ​​ernstige bedreiging voor het conservatieve establishment en zijn nobele verzet trotseerde de liberale oppositie. Hij heeft nu zijn laatste gevecht verloren, de koning heeft ons verlaten.

Een bijzonder persoon heeft ons verlaten. Ondanks zijn vele grote successen waardeerde ik hem om zijn burgerlijke moed, dat hij voor zijn veroordelingen naar de gevangenis ging, laat ook zien hoe diep racistisch de US&A is, een blanke man met de naam zou nooit naar de gevangenis zijn gegaan. De drievoudig zwaargewichtkampioen heeft nu op 32-jarige leeftijd zijn 74-jarige strijd tegen de ziekte van Parkinson verloren. De familie van de voormalige bokssuperster had zich aan zijn bed verzameld in een kliniek in Phoenix, schreef de Los Angeles Times. Ali laat negen kinderen achter, hij was vier keer getrouwd. Ali werd donderdag opgenomen in het ziekenhuis met ademhalingsproblemen. Zijn woordvoerder zei toen dat hij werd verzorgd door een medisch team en dat hij in goede toestand verkeerde. Een kort verblijf in het ziekenhuis is te verwachten. Internationale media meldden op dat moment echter al dat zijn toestand ernstiger was. Ali's voormalige rivaal Sugar Ray Leonard schreef op Twitter: "Gebeden en zegeningen voor mijn idool, mijn vriend en zonder twijfel de grootste aller tijden."

De drievoudig wereldkampioen zwaargewicht en Olympisch kampioen licht zwaargewicht, die lijdt aan de ziekte van Parkinson, ging in 1981 met pensioen. De afgelopen jaren was hij meerdere keren in het ziekenhuis opgenomen vanwege gezondheidsproblemen. Pas eind 2014 werd een milde longontsteking vastgesteld, maar na een paar dagen constateerden de artsen een ernstige urineweginfectie. Kort na zijn vrijlating moest Ali terug naar het ziekenhuis voor nazorg. Al in 1984 werd het vermoeden van de ziekte van Parkinson bevestigd. Toen hij in 1996, al getekend door zijn ziekte, de Olympische vlam aanstak, veroorzaakten de foto's opschudding over de hele wereld. Ali is de laatste jaren steeds minder in het openbaar verschenen. Nu is hij niet meer op deze aarde, op 74-jarige leeftijd verdwenen, een fysiek wrak, de tien jaar durende strijd tegen Parkinson had zijn lichaam leeggezogen. Hij was in het reine gekomen met deze vloek van de mensheid en de enige vijand die hij niet kon uitdansen, te slim af zijn, beschimpen en slaan. Nu is hij niet meer op deze aarde.

Muhammad Ali met de Beatles

Cassius Marcellus Clay Jr., geboren op 17 januari 1942 in Louisville als zoon van een posterschilder, was een begenadigd bokser en werd in februari 1964 voor het eerst wereldkampioen zwaargewicht. In die tijd versloeg hij Sonny Liston en beschreef zijn elegante boksstijl met de woorden: "Float like a butterfly, sting like a bee." Ali kroonde zich daarna nog twee keer tot kampioen. In de loop van zijn carrière leverde hij onvergetelijke gevechten zoals de "Rumble in the Jungle" of de "Thrilla in Manila". Ondanks de aankondiging van zijn pensionering in juni 1979, keerde Ali terug naar de ring. Hij negeerde de waarschuwingen van doktoren en nam het in oktober 1980 op tegen Larry Holmes. Ali verloor na het stoppen van het gevecht. Een goed jaar later vocht hij zijn 61e en laatste professionele gevecht (56 overwinningen). Ali verloor opnieuw, tegenstander op 11 december 1981 in Nassau was toen Trevor Berbick. “Wat ik fysiek heb geleden, was het waard voor wat ik in het leven heb bereikt. Een man die niet dapper genoeg is om risico's te nemen, zal nooit iets bereiken in het leven."

Muhammad Ali over het Vietnamoorlogsontwerp

Maar Muhammad Ali haalde ook de krantenkoppen over de hele wereld door tijdens de oorlog in Vietnam militaire dienst te weigeren omdat geen enkele Vietcong hem ooit een "neger" noemde. Die zijn "slavennaam" Clay opgaf om zichzelf Muhammad Ali te noemen en zich aansloot bij de radicale "Zwarte Moslims". Wat een moed! Wat een provocatie! Wat een sociale explosieven in die tijd! Destijds werd hij aanbeden of gehaat voor alles wat hij in en buiten de ring deed. Muhammad Ali's bokslicentie werd ingetrokken omdat hij weigerde te dienen en hij werd ontdaan van zijn wereldtitel. Dit alles maakte hem alleen maar groter, onaantastbaarder, wijzer, zelfverzekerder. Ali kwam vaak terug. "We verliezen allemaal in het leven", zei hij ooit na een verloren gevecht. "Wat je moet doen is blijven leven, de verliezen overwinnen en weer opstaan." Heel Afrika was voor Ali en tegen Foreman en Afrika danste van vreugde toen Ali zichzelf voor de tweede keer tot wereldkampioen kroonde en de rest van de wereld mee dobberde. Plotseling waren de woede en haat die soms op Ali waren gericht, verdampt en hadden ze plaatsgemaakt voor het grootste respect. Hij was nu een levende legende, een held. Hij keek vaak recht in de camera, kijkt naar ons, klaarwakker en gefascineerd naast onze vaders 's avonds laat voor de tv, recht in de ogen en betoverde ons met zijn aura, je leed met hem mee, elke klap die hij moest zelf klappen opvangen, zijn manier van bewegen in de ring was ronduit boeiend en we zullen hem nooit vergeten.

Ali was zijn hele leven een icoon. Vele jaren na die ervaring, toen hij met pensioen ging, werd hem gevraagd hoe hij herinnerd wilde worden. “Als een zwarte man die de zwaargewichttitel won en een predikant werd voor zijn volk. Iemand die nooit neerkeek op degenen die tegen hem opkeken. Iemand die probeerde zijn volk te verenigen met het islamitische geloof." Toen sloot Ali zijn ogen. "Slaap is een test voor de dood", zei hij altijd, "op een dag word je wakker en is het de Dag des Oordeels." Eerbetoon aan de grootste bokser aller tijden die ook streed tegen racisme en voor respect. Ali is een inspiratie geweest voor talloze atleten, men kan alleen maar hopen dat verschillende egocentrische pseudo-sterren van vandaag Ali's nalatenschap zullen ontdekken en nederiger zullen worden. "Het enige wat ik kan doen is vechten voor waarheid en gerechtigheid. Ik kan niet iedereen redden. Hij is een sci-fi personage, ik ben een echt personage." zegt hij op een persconferentie waarin Ali een stripboek aankondigt waarin hij Superman verslaat.

"Ik ben de koning van de wereld. Ik ben mooi! Ik ben een slechte man! Ik schudde de wereld wakker! Ik schudde de wereld wakker!" zei hij op 25 februari 1964 na het verslaan van Liston. Wat hij zei verveelde nooit. Deze stijl maakte de massa zowel opgewonden als boos, en toch slaagde hij er altijd in om door zijn acties het respect van de massa te winnen. Den Ali was geen man van loze woorden, maar van consequent handelen. “Ze deden wat ze dachten dat goed was. En ik deed wat ik dacht dat goed was." was zijn reactie op de lange rit van de regering om hem gevangen te zetten. Ali probeerde altijd te doen wat goed voor hem was, of hij nu beledigend was of niet, en wat hij deed was veel meer dan boksen. Ali was een vechter in hart en nieren. En dat is precies wat hem tot «The Greatest Of All Time» maakte. Rust zacht, Muhammad Ali, legendes sterven nooit!