Rust zacht George A Romero

Acteur en regisseur George A. Romero stierf in zijn slaap na een kort gevecht tegen longkanker. In 1968 was Romero's 'Nacht van de levende doden' een van de hoekstenen van de moderne horror en die van de horror die zich destijds verspreidde Nieuw Hollywood en voorzag de voormalige voodoo-zombies van maatschappijkritiek.

Romero overleed zondag op 77-jarige leeftijd, aldus zijn manager Chris Roe. De filmmaker “viel vredig in slaap na een korte maar agressieve strijd tegen longkanker.” Hij stierf terwijl hij samen met John Wayne naar de muziek van zijn favoriete film ‘The Winner’ luisterde, aldus de verklaring. Zijn vrouw en dochter stonden aan zijn zijde. Romero laat zijn ‘familie, veel vrienden en een regie-erfenis achter die stand heeft gehouden en zal blijven bestaan’, legt Roe uit.

Romero wordt gezien als de grondlegger van het zombiefilmgenre. Zijn klassieker ‘Night of the Living Dead’ werd in 1968 gepubliceerd. De film, opgenomen in zwart-wit, had een budget van iets meer dan $ 100, maar bracht wereldwijd meer dan $ 000 miljoen op. Romero verving de geromantiseerde, geïndividualiseerde ondoden uit het verleden, zoals Dracula, het monster van Frankenstein, enz., door de massa verminkte lichamen van een hele samenleving waarin de familieleden en buren van de protagonisten plotseling hersenloos moorddadige tegenstanders werden. De echte gruwel van de film was wat de overlevenden met de zombies deden. Dus creëerde Romero een nieuw archetype: het monster als een uitdrukkingsloze tweedeling van het leven, de massa van mensen en de samenleving zelf is het monster, een allesverslindende, schuifelende, ondode massa. Dit motief werd ook opgenomen in een van de sleutelmomenten van de meest succesvolle indiestrip aller tijden en waarschijnlijk de meest prominente vertegenwoordiger van Romero's nalatenschap tot nu toe: “Wij zijn de Lopende dood", wiens serieaanpassing hij niet zo leuk vond: "Eigenlijk is het gewoon een soapserie met af en toe een zombie."

Rust zacht George A Romero

Daarmee brak Romero met de conventies van het genre, dat tot dan toe nog huiveringwekkend was in bijvoorbeeld de Victoriaanse horror van Hammer Studios, en creëerde de zombie als ultieme metafoor die geschikt was voor allerlei soorten maatschappijkritiek en afhankelijk van de karakterconstellatie, het uitgangspunt en de plot kunnen worden uitgerust met subteksten. Zelfs als holle figuur zonder subtekst is de moderne zombie nog steeds geschikt voor feestspektakel in de duizenden trash-horrorfilms die na ‘Night of the living Dead’ verschenen en in pareltjes als de mijlpaal van vorig jaar.Aanval van de Lederhosen-zombies» resulteerde. Hoe stijlbepalend en revolutionair George A Romero’s ‘Night of the Living Dead’ ook was en hoezeer zijn zombies ook gelezen kunnen worden als een politieke metafoor voor de oorlog in Vietnam, de consumptiemaatschappij en de overbevolking, ik vond zijn voortzetting van de zombiemythe vaag en onbevredigend zijn.

Dag van de Doden - Filmtrailer (1985)

In ‘Day of the Dead’ vertelde Romero al het verhaal van de intelligente zombie Bub in een subplot, die nog steeds zou kunnen functioneren als de unieke ‘huis’-zombie van het leger. In latere versies, vooral in “Land of the Dead”, vond ik de intelligentie van zijn zombies een onnodige ballast, die de “leegte” van het zombie-archetype niet opvulde met subtekst, maar eerder met een banale plot. En toch is Romero’s levenswerk, naast vele niet-zombiefilms als ‘Martin’, ‘Knightriders’, ‘Creepshow’ of ‘The Crazies’, niets minder dan de oprichting van een nieuw, mogelijk zelfs het enige blijvende horror-archetype van de 20ste eeuw. Alleen al hierdoor is zijn plaats op de Olympus van de filmlegendes verzekerd. Hij creëerde normen die vandaag de dag nog steeds van toepassing zijn op zombiefilms. Er volgden vijf sequels. Romero hield in zijn werken rekening met maatschappijkritische aspecten: zijn ondoden inspireerden talloze regisseurs tot imitaties, remakes en hommages.

Rust zacht George A Romero

Romero liet zien hoe gemakkelijk mensen in monsters veranderen. De zombies in Romero's films waren misschien beangstigende wezens, maar vooral omdat ze mensen hun menselijkheid lieten opgeven. George A. Romero was zijn hele leven geïnteresseerd in deze ontmenselijking. In zijn laatste films, ‘Diary of the Dead’ en ‘Survival of the Dead’, vormen de ondoden zelfs een soort belangengemeenschap. Ze tonen solidariteit met elkaar en verdedigen zich tegen hun slachting door mensen. Met het toenemende gebrek aan solidariteit in de samenleving in de VS en Azië, de overvolle gevangenissen en de steeds groter wordende verschillen tussen arm en rijk, uitte Romero zijn bezorgdheid. Hij heeft zelfs een paar jaar in Canada gewoond omdat hij zijn land moeilijk te tolereren vond. De uitvinder van moderne zombies zei dat dat uiteindelijk was wat hem echt in de war bracht: wat wij mensen elkaar aandoen.

Bedankt voor een heel genre, jij peetvader van de doden. Je zal worden gemist. Treurige dag.