De Doom Metallers van “Gefaseerde' rocken al bijna tien jaar de podia van deze wereld. Het trio uit het prachtige Basel in Zwitserland, oorspronkelijk opgericht als stonerrockband, brengt na een creatieve creatieve pauze hun vierde album "Aeon" uit. Dus draaiden de drie muzikanten de klankschroef om en frissen ze het bekende Doom een beetje op. Een consistente doorontwikkeling, Psychedelic Doom, zo heet het bandgeluid en kenmerkt het nieuwe album.
Die van Bazel”Gefaseerde” heeft naam gemaakt in de doomscene met vele live-optredens gedurende haar carrière. Door talloze shows, met optredens op "Stoned From The Underground", "Up In Smoke", het festival "Doom Shall Rise" en voorprogramma's met genregrootheden als Orange Goblin, Mastodon en Spirit Caravan, konden de Zwitsers zich ook live laten gelden en hun muziek presenteren aan een breed publiek. Phased, voorheen opgericht als stonerband, staat nu voor psychedelische Doom, loden, heavy en toch groovy, "Motor Doom" zoals ze hun muziek noemen. Na verschillende eerdere formaties ontstond in 2001 "Phased" in zijn huidige vorm. Zes jaar na hun laatste studioalbum brengt de band nu hun nieuwe en vierde werk uit. De zeven tracks met lage gitaren, trage ritmes en subtiel dreigende zang werden in 2014 opgenomen door Chris Sigdell, Marko Lehtinen en Michael Greilinger (gastmuzikanten op bas) bij Helium Records in Basel, gemixt door Richard Whittaker in Londen en gemasterd door Greg Chandler in Birmingham.
De heren openen het album met “Seed of Misery” en een pakkende riff. Een vette doomer die meteen in de juiste stemming knalt en onmiskenbaar laat horen waar het loodzware “Hammer of Doom” hangt. Traag en met zang die het geluid ondersteunt, overtuigt het solide materiaal, zodat men zonder aarzelen kan spreken van een geslaagd debuut, ook al lijkt de compositie wat langdradig. Het nummer sluit goed aan bij wat er op de rest van het album te horen is. Als je halverwege het nummer bij het derde nummer “Eternal Sleep” komt, vraag je je onvermijdelijk af waarom het nummer steeds stiller wordt. Deze stilistische apparaten die Phased gebruikt om de nummers op te frissen, kunnen soms een beetje irritant zijn, maar als je erbij betrokken raakt, is het behoorlijk verfrissend. Wat opvalt is dat er naast de elementen die geworteld zijn in Doom, die echt overal te horen zijn, ook heel wat Space Rock-invloeden te horen zijn.
Met “Into the Gravity Well” duikt het trio vervolgens in de echt verdomd diepe werelden van Funeral Doom. Je kunt niet dieper afdalen in de catacomben van Doom Metal zonder de doelen die je jezelf hebt gesteld uit het oog te verliezen. Maar dat is niet negatief bedoeld, eerder zou deze geluidsbeschrijving duidelijk moeten maken dat Phased zeker grenzen opzoekt. De volgende nummers zijn stuk voor stuk tijdloze Doom-songs, die zoals gezegd steeds weer met spacey psychedelische invloeden op de proppen komen. Helaas treedt hier na verloop van tijd de gevreesde slow-motionziekte op, die met wat meer vindingrijkheid en de daaruit voortvloeiende afwisseling in het juiste perspectief had kunnen worden geplaatst. Atavisme duidt op een regressie in de evolutie en niets is hier toepasselijker, aangezien de uitsmijter "The Atavistic" lijkt terug te grijpen naar het stonerverleden van de band. Een van de meest vernieuwende tracks op het album, maar volgens het boekje het enige nummer dat niet door “Phased” zelf is geschreven.
“Aeon” is een doomalbum dat meer dan eens te horen is en naar wens brutaal klinkt. Doom ontmoet psychedelisch! Snelheid in Doom Metal staat erom bekend bijna onbestaande te zijn en dus vervolgt “Phased” hun trage mars door apocalyptische psychedelische bossen, met bodemloze gitaren en groovy arrangementen. Wat het trio mist is de kick, net dat iets dat ook in Sludge en Doom niet mag ontbreken. De nummers zijn te voorspelbaar en op de een of andere manier ontbreekt de "arc of suspense", die uiteindelijk zijn hoogtepunt bereikt en je doet verlangen naar meer. Zeven tracks die uiteindelijk enorm veel potentie hebben, maar helaas niet ten volle worden geproefd. “Phased” legt de lat hoog, maar in vergelijking met genregiganten is het gewoon niet hoog genoeg, er komt nog meer bij kijken! En toch is “Aeon” een goed album! Als je van Psychedelic Doom houdt, zul je veel opvallende passages ontdekken en uiteindelijk een tevreden Motor Doom-gezicht opzetten. Duimen omhoog!
Tracklist
- Het zaad van ellende
- brandend paradigma
- Eeuwige slaap
- In de zwaartekrachtbron
- (Terugkeer van de) Zoon van de Zon
- geëtst
- De atavistische
[rwp-review id = "0"]