In 2012 won Grammy-winnaar en multi-platina-verkoper Erik Francis Schrody, ook bekend als Whitey Ford, ook bekend als Everlast van een geheel nieuwe kant tijdens zijn akoestische soloconcerten. Na zijn ongelooflijk succesvolle tijd met ‘House Of Pain’, dat genre-anthems als ‘Jump Around’ voortbracht, shockeerde Everlast in 1998 enkele oude fans met zijn soloalbum ‘Whitey Ford Sings The Blues’. Op die van Blues, folk, country en rap-geïnspireerd album demonstreerde hij op indrukwekkende wijze zijn vocale en muzikale vaardigheden. Titels als ‘What its like’ en ‘Put Your Lights On’ werden wereldwijde hits, verkochten meer dan 3 miljoen albums en leverden Everlast een Grammy op. Ook de daaropvolgende albums ‘Eat At Whitey’s’ en ‘White Trash Beautiful’ vonden hun kopers en zo vond de transformatie van rapper naar man met gitaar plaats op een manier die je nooit voor mogelijk had gehouden. Vandaag is het gloednieuwe, twaalf nummers tellende akoestische album “The Life Acoustic” uitgebracht.
Want ‘House of Pain’ was dat wel Everlast songwriter en zanger voordat hij zich eind jaren negentig volledig nieuwe gebieden begaf. Zijn soloalbum ‘Whitey Ford Sings The Blues’ sloeg in als een bom. Blues, folk, country en rap waren de muziekstijlen waarmee de zanger zijn enorme potentieel en muzikale creativiteit demonstreerde. Samen met Carlos Santana kreeg hij een Grammy voor het nummer ‘Put your lights on’. Nu trekt hij de stekker eruit en levert hij een akoestisch album af waarop hij veel te bieden heeft. Het lijkt bijna alsof hij zichzelf weer een beetje opnieuw uitvindt. Zijn interpretaties en zijn stem hebben veel de stijl van Tom Waits of Nick Cave.
De opener “Sad Girl” nodigt echt uit om te chillen en rond te hangen met een goed glas wijn of een whisky, gevolgd door het slopende “Black Jesus”, afkomstig van het album “Eat At Whitey’s”. “Today” en “Broken” gaan verder waar Mr. Schrody was gebleven. Dat de nummers al bekend zijn en nu simpelweg in een andere versie gepresenteerd worden, stoort niemand. Hier komt de prachtige stem van Everlast naar voren, die van begin tot eind inherent is aan de nummers op “The Life Acoustic”. “The Acoustic Life” is een unplugged album dat zijn naam verdient. Er is hier geen band met drums en alles erop en eraan. In vrijwel elk nummer is de stem van Everlast te horen samen met een gitaar en niets meer en niets minder. Schrody beschikt over enorme singer/songwriter-kwaliteiten en zijn arrangementen zijn harmonieus en sfeervol. Zijn stem is overtuigend en komt in deze akoestische interpretaties nog sterker naar voren.
De nummers hebben ook niet automatisch een melancholisch tintje. Everlast is uitstekend in het zo arrangeren van de nummers dat er toch nog wat licht door de duisternis schijnt. En een track als ‘Stone in my hand’ klinkt in de akoestische versie nog meer als een beschuldiging dan in het origineel. Ook de meer pittige tracks als ‘Weakness’ of ‘Children’s Story’ passen perfect. “My Medicine” is een klassiek countrynummer, wederom met pianobegeleiding. Met ‘Lonely Road’ en ‘Grandma’s Hand’ levert hij bovendien twee blues-folknummers af in de traditie van de spoorwegliederen van Woodie Guthrie of Pete Seeger. Maar ook House Of Pain wordt niet verwaarloosd en dus biedt Everlast als laatste nummer de knaller “Jump Around” aan als akoestische versie. Kan het werken? Ja, het werkt en zelfs beter dan verwacht.
Het leuke aan het hele album is dat Everlast kondigt de titel van bijna elk nummer aan voordat hij begint te zingen. Al met al is “The Life Acoustic” een cool, groovy muziekstuk dat nog meer nieuwe facetten in Everlasts artistieke repertoire onthult. Het album is rond en samenhangend, alles klopt en is boeiend. Als je even wilt ontspannen en even drie kwartier wilt opladen, dan is dit album iets voor jou, want de man en zijn gitaar werken perfect. Je vraagt je af waarom Everlast de nummers niet vanaf het begin puur als akoestische werken heeft uitgebracht. Ze hebben wat nodig is en het is niet eens een leugen om te zeggen dat bepaalde nummers zonder elektriciteit nog beter klinken. De minimalistische uitvoering van de cover sluit aan bij de uitvoering van de nummers. Bedankt Everlast! Muziek kan zelfs zonder elektriciteit leuk zijn!
Tracklist:
- Verdrietig meisje
- Zwarte Jezus
- Heden
- Kapot
- Steen in mijn hand
- Zwakte
- Kinderverhaal
- Verblijf
- Mijn medicijn
- Eenzame weg
- Oma's hand
- Spring rond
[rwp-review id = "0"]