Zmarł wpływowy brytyjski muzyk, piosenkarz, producent, aktor i malarz David Bowie. Kierownictwo legendarnego piosenkarza udostępniło w sieci społecznościowe że Bowie zmarł spokojnie w otoczeniu rodziny. Przez 18 miesięcy dzielnie walczył z rakiem swojego organizmu. 8 stycznia wydając nowy album świętował swoje 69. urodziny.
David Bowie był jednym z największych i najbardziej wpływowych muzyków ostatnich dziesięcioleci i sprzedał ponad 140 milionów płyt. Jego pierwszym światowym hitem był „Space Oddity” z debiutanckiej płyty „David Bowie” z 1969 roku. Sukces był przytłaczający. Swoje największe sukcesy świętował piosenkami takimi jak „Heros”, „Let’s Dance”, „China Girl” i „Modern Love”. David Robert Jones, urodzony 8 stycznia 1947 roku w londyńskiej robotniczej dzielnicy Brixton, wcześnie stał się samotnikiem. «Moje dzieciństwo nie było szczęśliwe. Nie żeby to było brutalne, ale miałam bardzo specyficznego rodzaju brytyjskich rodziców: byli dość zimni i nie trzymało się się często.” Poprzez swojego brata Terry'ego zetknął się z muzyką jazzową i literaturą beatników. Inne wczesne pasje to malarstwo i filozofia, zwłaszcza buddyzm.
David Bowie – Blackstar (wideo)
Po krótkim okresie pracy w branży reklamowej, w 1963 roku zaczął grać na saksofonie w zespole Ronnie Scott Band, zanim wybrał muzykę rockową. Ze względu na podobieństwo nazwiska do piosenkarza Monkees Davy'ego Jonesa nadał sobie imię znanego noża myśliwskiego. Jako David Bowie stał się później jednym z najbardziej wszechstronnych i wpływowych muzyków popowych XX wieku. W wieku dwudziestu lat pobierał lekcje u mima Lindseya Kempa, co położyło podwaliny pod jego późniejsze występy sceniczne. Za radą Kempa przyjął estetykę homoseksualizmu nie tylko w swoich ruchach, ale także poprzez ubiór i makijaż. Jego debiutancki album pełen folku przeszedł w dużej mierze niezauważony. W 1969 roku Bowie znalazł odpowiednią oprawę dla swojego występu. Zainspirowany filmami Stanleya Kubricka sięgnął po tematykę science fiction. Na potrzeby swojego albumu „Space Oddity” wcielił się w astronautę Majora Toma, a trzy lata później w końcu rozpoczął swój triumfalny marsz w zmienionym stroju jako Ziggy Stardust. Płyta o tym samym tytule to jeden z najwspanialszych momentów w glam rocku. Odtąd, pomimo późniejszych zmian wizerunkowych i stylistycznych, zawsze udawało mu się utrzymać wysoki poziom artystyczny.
Po tym, jak pozwolił „umrzeć” Ziggy'emu Stardustowi, co nie miało nic wspólnego z jego późniejszą rolą filmową w „Człowieku, który spadł z nieba”, Bowie przeszedł długotrwały kryzys tożsamości, na który nie pomogły ani nagrania, ani kokaina. W 1976 roku przeprowadził się do Berlina i zamieszkał w starym budynku w Schönebergu. Tutaj, we współpracy z Brianem Eno, powstała trylogia berlińska, na którą składają się „Low”, „Heroes” i „Lodger”, których wpływ na pop lat osiemdziesiątych musiał być ogromny. To samo tyczy się „Scary Monsters” z 1982 roku. Po krótkim występie w teatrze, podczas którego zagrał w „Elephant Man” Johna Merricka oraz w piosence wspólnie z Queen, podjął się kilku ról filmowych. Dzięki prostej, uporządkowanej i łatwo dostępnej muzyce rockowej szybko odzyskał przychylność publiczności. Komponował także muzykę filmową i grał złoczyńcę w filmie fantasy „Labirynt”. Po długim kryzysie twórczym, którego nie była w stanie przezwyciężyć nawet hardrockowa muzyka projektu Tin Machine, w 1997 roku tymczasowo zwrócił się ku Drum'n'Bassowi. Po zawale serca latem 2004 roku, podczas którego miał także wystąpić na festiwalu w South Side, zawiesił karierę do odwołania.
David Bowie – Space Oddity (oficjalne wideo)
Bowie udostępnił także swoje doświadczenie innym gwiazdom rocka, takim jak Lou Reed i Iggy Pop, wspierając ich jako producent. Album „Blackstar”, który ukazał się w zeszłym tygodniu, składa się tylko z siedmiu, w większości długich utworów, których łączny czas odtwarzania wynosi około 40 minut. Wpadające w ucho hity, takie jak „Space Oddity”, „Life On Mars”, „Heroes” i „Let’s Dance” są daleko. Zamiast tego Bowie dał swojej trupie wspaniałych muzyków jazzowych, rekrutowanych w nowojorskim klubie „55 Bar”, długą smycz i po raz kolejny zmusił swój słyszalnie starzejący się głos do wielkiego występu. Jego radykalnie nowe brzmienie łączono z Radiohead i Massive Attack, dubem i hip-hopem, a także z weteranami art rocka King Crimson i wytężonymi, pięknymi lub ukośnymi tonami Scotta Walkera, współczesnego Bowiemu. Sam mistrz nie powiedział nic na temat swojej nowej płyty. Milczał, tak jak milczał od lat. David Bowie pozwolił innym opowiedzieć nam, jak powstała jego nowa płyta i co o niej myśleć. W przypadku „Blackstar”, którego spartańska okładka jest zdominowana przez czarną gwiazdę, wieloletni producent Bowiego Tony Visconti i, po raz pierwszy, Donny McCaslin jako nowy lider zespołu, po raz kolejny byli odpowiedzialni za PR i wyjaśnienia. Na uwagę zasługuje pierwsze zdanie utworu:
David Bowie – Lazarus (wideo)
Piosenka „Heroes” to tytuł piosenki, która została napisana w Berlinie Zachodnim w 1977 roku jako część berlińskiej trylogii Bowiego i stała się jedną z niewielu znanych na całym świecie piosenek popowych o murze berlińskim. Piosenka zyskała coraz większe zainteresowanie, zwłaszcza w Niemczech, dzięki filmowi „Christiane F. – My, dzieci z zoo Bahnhof” z 1981 r., z którym często nadal kojarzy się piosenkę. Dla mnie to ukształtowało część mojej młodości. Bowie był kameleonem i gwiazdą muzyki rockowej. Był jednym z najbardziej wpływowych artystów rocka i popu wszechczasów, wywierając wpływ na kilka pokoleń muzyków w ciągu czterdziestu lat swojej twórczości. Smutny początek nowego tygodnia. Bardzo bardzo smutny. Bowie był jednym z naprawdę wielkich. Uważaj, David, będzie Cię brakować! Major Tom już nie lata...
David Bowie – buntownik, buntownik
Więcej dla Ciebie:
„Dravens Tales from the Crypt” od ponad 15 lat zachwyca pozbawioną smaku mieszanką humoru, poważnego dziennikarstwa – na bieżące wydarzenia i niezrównoważone relacje w polityce prasowej – oraz zombie, przyozdobionych mnóstwem sztuki, rozrywki i punk rocka. Draven zmienił swoje hobby w popularną markę, której nie można sklasyfikować.
Mój blog nigdy nie był przeznaczony do rozpowszechniania wiadomości, nie mówiąc już o polityce, ale w przypadku spraw bieżących po prostu nie mogę powstrzymać się od uchwycenia tutaj informacji, które są cenzurowane na wszystkich innych kanałach. Zdaję sobie sprawę, że projekt strony może wielu osobom nie wydawać się „poważny” pod tym względem, ale nie zmienię tego, by zadowolić „główny nurt”. Każdy, kto jest otwarty na informacje niezgodne z przepisami państwowymi, widzi zawartość, a nie opakowanie. Przez ostatnie 2 lata starałem się wystarczająco przekazać ludziom informacje, ale szybko zauważyłem, że nie ma znaczenia, jak to jest „opakowane”, ale jaki jest stosunek drugiej osoby do tego. Nie chcę kłaść miodu na czyjeś usta, aby w jakikolwiek sposób spełnić oczekiwania, więc zachowam ten projekt, ponieważ mam nadzieję, że w pewnym momencie będę mógł przestać składać te polityczne oświadczenia, ponieważ nie jest moim celem kontynuowanie tak na zawsze 
Wszystkim pozostawiam to, jak sobie z tym poradzą. Zapraszam do kopiowania i rozpowszechniania treści, mój blog zawsze był pod Licencja WTFPL.
Trudno mi opisać, co tutaj robię, DravensTales stało się blogiem kulturowym, blogiem muzycznym, blogiem szokowym, blogiem technicznym, blogiem o horrorach, zabawnym blogu, blogu o znalezionych przedmiotach w internecie, dziwaczne internet, blog śmieciowy, blog artystyczny, podgrzewacz wody, blog zeitgeist , Blog złomu i blog z torbami o nazwie. Wszystko, co jest w porządku ... - a jednak nie. Głównym tematem bloga jest sztuka współczesna w najszerszym tego słowa znaczeniu.
Aby zapewnić działanie strony, zapraszamy do Przekaż darowiznę kartą kredytową, Paypal, Google Pay, Apple Pay lub poleceniem zapłaty/kontem bankowym. Wielkie dzięki dla wszystkich czytelników i sympatyków tego bloga!
