Reżyser francuskiego klasyka kina młodzieżowego „La Boum”, Claude Pinoteau, nie żyje. Scenarzysta, reżyser i producent zmarł w piątek w wieku 87 lat w eleganckich przedmieściach Paryża, Neuilly-sur-Seine, potwierdził jego agent. W sobotę francuska agencja informacyjna AFP. Pinoteau współpracował z wieloma znakomitościami kina francuskiego, w tym z Jeanem Cocteau, Claudem Lelouchem i Sophie Marceau. Uważany jest za odkrywcę Marceau, któremu powierzył główną rolę w „La Boum – Festyn” (1980).
Claude Pinoteau urodził się 25 maja 1925 roku jako syn reżysera Luciena Pinoteau w Boulogne-Billancourt, na zachód od Paryża. Jego kariera w branży filmowej rozpoczęła się w 1939 roku, początkowo jako rekwizytor, a później został asystentem Jeana Cocteau, Henriego Verneuila i Claude'a Leloucha. Swój pierwszy pełnometrażowy film fabularny „Ja – Numer Jeden” („Le Silencieux”) nakręcił w 1972 roku z Lino Venturą w roli głównej. Pinoteau uważany jest także za odkrywcę aktorki Isabelle Adjani, która po raz pierwszy zagrała główną rolę w „La Gifle” z 1974 roku. Claude Pinoteau zasłynął dzięki „La Boum” – i nie tylko Sophie Marceau zawdzięcza mu swoją karierę. To był przełom dla Sophie Marceau, która wcieliła się w główną rolę 13-letniego Vica. W 1987 roku nakręcił z nią film „Student”. Film „La Boum” poruszył całe pokolenie nastolatków lat 87. Teraz reżyser zmarł w wieku XNUMX lat.
W odpowiedzi na wiadomość o jego śmierci Marceau stwierdził, że Pinoteau był „idealny” jako reżyser filmu „La Boum”. „Miał tę młodość, tę urodę, tę romantyczność, ale także tę czystość” – powiedziała wyraźnie poruszona aktorka w programie telewizyjnym TF1. Claude Pinoteau jest „trochę jak ojciec całego pokolenia, które widziało ten film”. Szef francuskiego stanu François Hollande określił reżysera jako „wybitną postać francuskiego kina”. Pinoteau „potrafił poruszyć nerwy całego pokolenia” – wyjaśnił…
Reżyser "La Boum" Claude Pinoteau nie żyje
Więcej dla Ciebie:
„Dravens Tales from the Crypt” od ponad 15 lat zachwyca pozbawioną smaku mieszanką humoru, poważnego dziennikarstwa – na bieżące wydarzenia i niezrównoważone relacje w polityce prasowej – oraz zombie, przyozdobionych mnóstwem sztuki, rozrywki i punk rocka. Draven zmienił swoje hobby w popularną markę, której nie można sklasyfikować.
Mój blog nigdy nie był przeznaczony do rozpowszechniania wiadomości, nie mówiąc już o polityce, ale w przypadku spraw bieżących po prostu nie mogę powstrzymać się od uchwycenia tutaj informacji, które są cenzurowane na wszystkich innych kanałach. Zdaję sobie sprawę, że projekt strony może wielu osobom nie wydawać się „poważny” pod tym względem, ale nie zmienię tego, by zadowolić „główny nurt”. Każdy, kto jest otwarty na informacje niezgodne z przepisami państwowymi, widzi zawartość, a nie opakowanie. Przez ostatnie 2 lata starałem się wystarczająco przekazać ludziom informacje, ale szybko zauważyłem, że nie ma znaczenia, jak to jest „opakowane”, ale jaki jest stosunek drugiej osoby do tego. Nie chcę kłaść miodu na czyjeś usta, aby w jakikolwiek sposób spełnić oczekiwania, więc zachowam ten projekt, ponieważ mam nadzieję, że w pewnym momencie będę mógł przestać składać te polityczne oświadczenia, ponieważ nie jest moim celem kontynuowanie tak na zawsze 
Wszystkim pozostawiam to, jak sobie z tym poradzą. Zapraszam do kopiowania i rozpowszechniania treści, mój blog zawsze był pod Licencja WTFPL.
Trudno mi opisać, co tutaj robię, DravensTales stało się blogiem kulturowym, blogiem muzycznym, blogiem szokowym, blogiem technicznym, blogiem o horrorach, zabawnym blogu, blogu o znalezionych przedmiotach w internecie, dziwaczne internet, blog śmieciowy, blog artystyczny, podgrzewacz wody, blog zeitgeist , Blog złomu i blog z torbami o nazwie. Wszystko, co jest w porządku ... - a jednak nie. Głównym tematem bloga jest sztuka współczesna w najszerszym tego słowa znaczeniu.
Aby zapewnić działanie strony, zapraszamy do Przekaż darowiznę kartą kredytową, Paypal, Google Pay, Apple Pay lub poleceniem zapłaty/kontem bankowym. Wielkie dzięki dla wszystkich czytelników i sympatyków tego bloga!
