Śmierć Jeffa Hannemana - reakcje z miejsca zdarzenia

Wiadomość od Śmierć Jeffa Hannemana rozprzestrzenił się błyskawicznie i przyćmił społeczność metalową. Tutaj możesz przeczytać pierwsze reakcje Slasha, Metalliki, Robba Flynna, Anthraxu, Megadeth, Testamentu i wielu innych.

Muzycy i przyjaciele są przerażeni. Oto pierwsze wyrazy współczucia od kilku znanych zespołów:

«Tragiczne i szokujące wieści o Jeffie Hannemanie. Będzie go brakowało wielu osobom. Co za smutny dzień dla metalu. RADŹ człowieku.”
Ciąć

„Składamy kondolencje i najgłębsze wyrazy współczucia rodzinie, przyjaciołom i fanom Jeffa Hannemana. Nasze serca są z jego braćmi w SLAYER. Dziś wieczorem będzie świecić o jedną gwiazdę mniej i niestety na scenie zrobiło się trochę ciemniej. Jeffa Hannemana 1964-2013.”
Dave’a Mustaine’a Megadetha

„Jesteśmy niezwykle zasmuceni wiadomością o śmierci Jeffa Hannemana. Składamy najszczersze kondolencje jego rodzinie, przyjaciołom, fanom i całemu obozowi SLAYER oraz ich ekipie drogowej. Bez niego i SLAYERA nie bylibyśmy tym zespołem, którym jesteśmy dzisiaj. Spoczywaj w pokoju, Jeff!”
Hatebreed

„Składam dziś kondolencje Slayerowi i rodzinie Jeffa Hannemana”.
Davida Ellefsona Megadetha

«RIP Jeff Hanneman, brat w thrash.»
Testament

«Nasze myśli i modlitwy kierujemy do rodziny Hannemanów i SLAYERA. RIP nasz przyjacielu»
O tak

«Jeff Hanneman — brak mi słów. Dziękuję, że zawsze śmiejecie się z moich głupich żartów, dziękuję za hojność w przekazaniu kilku podpisanych rzeczy SLAYER, aby pomóc mi pokryć koszty operacji szyi, dziękuję za uszczęśliwienie mojego kolegi z zespołu. Bardzo mi przykro, że Cię nie ma! RIP kolego. (A wszystkich, którzy mają ochotę, zatrzymaj się na stronie NASHVILLE PUSSY i prześlij Ruyter trochę miłości. Jej serce jest niewątpliwie złamane na kawałki.)»
Karen Cuda (była cipka z Nashville)

RIP Jeffa Hannemana. Slayer jest zdruzgotany informacją, że ich kolega z zespołu i brat, Jeff Hanneman, zmarł…
Pantera

«RIP Jeff Hanneman»
Metallica

„Jesteśmy zdruzgotani wiadomością o śmierci Jeffa Hannemana. Odszedł jeden z najwspanialszych ludzi. Proszę, zatrzymajcie się na chwilę i okażcie szacunek temu fantastycznemu człowiekowi. To tragedia.”
In Flames

«Zmienianie świata poprzez muzykę nie jest łatwe... Misja wykonana. Cieszę się, że mogę być częścią wszystkiego, co razem zrobiliśmy przez te lata. RIP Jeffa Hannemana.”
Dan Spitz (były Anthrax)

WOW....Jestem w szoku...RIP Jeff Hanneman....wow....
Mike Portnoy

Wow... Właśnie usłyszałem naprawdę smutną wiadomość. RIP Jeffa Hannemana
Robert Caggiano (Volbeat, ex-Anthrax)

«ANVIL przesyła kondolencje Slayerowi i rodzinie Jeffa Hannemana. ROZERWAĆ"
Kowadło

Całkowicie zszokowany śmiercią Jeffa Hannemana. Straszna strata dla społeczności metalowej. Kondolencje dla jego rodziny i Slayera.
3 cale krwi

„Spoczywaj w pokoju, Jeffie Hannemanie. Na pewno będzie Cię brakować.”
Uduszenie

«Jesteśmy zasmuceni śmiercią gitarzysty SLAYER, Jeffa Hannemana. Nasze modlitwy i najlepsze życzenia dla SLAYERA i rodziny Jeffa.»
Papa Roach

I wreszcie ma siebie Robba Flynna wypowiedziane przez Machine Head z długim listem pożegnalnym, który napisał w swoim opublikowany blogma:

„Nadal nie mogę uwierzyć, że Jeff Hanneman ze Slayera nie żyje, takie rzeczy po prostu się nie zdarzają. Thrasherzy nie umierają??!! WTF!!??

Nie mam zamiaru tu siedzieć i mówić, że on i ja byliśmy najlepszymi kumplami czy coś, na pewno nie byliśmy, ledwo nazwałbym nas znajomymi, grałem z tym kolesiem 8 tras koncertowych i ponad 120 koncertów i szczerze mówiąc, nigdy naprawdę go poznałem. Zawsze byłem bliżej Kerry. Jeff był bardzo cichy, naprawdę zamknięty w sobie, wpadał w awanturę, gdy był pijany, ale był trochę powściągliwy i wydawał się zirytowany ludźmi imprezującymi wokół niego, mimo że on sam zostałby uderzony.

Pamiętam jednak kilka dobrych spotkań z nim. Pierwszy miał miejsce w Bazylei w Szwajcarii w listopadzie 1994 roku, kiedy Machine Head był głównym supportem Slayera podczas trasy Divine Intervention. To był jeden z tych występów, podczas których zdarza się coś tak przypadkowego, że nigdy cię nie opuszcza. W tym przypadku program był sponsorowany przez papierosy Chesterfield i każdy dzieciak, który przyszedł na pokaz, dostał 2 darmowe paczki papierosów. Nigdy w życiu nie widziałem tyle dymu w lokalu. Pamiętam, jak wszedłem na scenę i krzyknąłem na naszego technika / faceta od wszystkiego, Mike'a Scuma: „KOLEŚ, wyłącz tę pieprzoną maszynę do dymu”, powiedział „YOOOOOO, to nie maszyna do dymu, bracie, to papierosy!” Na scenie prawie nie można było oddychać. Po koncercie siedzieliśmy za kulisami, Jeff wrócił, zaczęliśmy narzekać na ten szalony pokaz papierosów, a on zaprosił mnie z powrotem do garderoby na piwo, usiedliśmy i chwilę pogadaliśmy, a potem poszedłem na całość -nerd na niego i zaczął go wypytywać o to, jakie piosenki napisał.

Ja: „Kto napisał Angel Of Death?”
Jeff: „Tak”
Ja: „Tekst też?”
Jeff: „Tak”
Ja: „Reign In Blood?”
Jeff: „Ja”
Ja: "Maska martwej skóry?"
Jeff: „Tak”
Ja: „South Of Heaven?”
Jeff: „Ja”
Ja: „Czarna magia?”
Jeff: „Wiesz to”
Ja: "Piekło czeka?"
Jeff: „Tak”

Jeff Hanneman: RIP
I tak dalej, ten człowiek napisał zarówno muzykę, jak i teksty do dużej, cholernej części moich ulubionych piosenek Slayera. Miał ogromny wpływ na moje pisanie piosenek, gdy dorastałem, szczególnie dzięki aranżacjom i odważnemu stosowaniu kluczowych zmian. Jedyną rzeczą, którą zespół Slayer zawsze wyróżniał w porównaniu z wieloma innymi zespołami, było to, że nie spieszyli się z wprowadzeniem kluczowych zmian. Leady znajdowały się w najbardziej losowych tonacjach w historii, ale w jakiś sposób to wszystko sprawiało, że wszystko było jeszcze bardziej szalone, a kiedy refren ponownie się odezwał, BOOM! MIAŻDŻĄCY! Skonfiguruj idealnie. Był jednym z niewielu metalowców, których spotkałem, a którym tak naprawdę nigdy nie podobała się Pantera. Powiedział mi, że „lubi pewne rzeczy”, ale uważał, że jesteśmy „czasami zbyt bluesowi” i że „lubił więcej złych nut lub smutnych riffy”

Kolejnym dobrym wspomnieniem było wspólne podróżowanie autobusem podczas trasy po Korei, Japonii i Australii w sierpniu 2001 r., były to tylko daty lotów i hotele, dzieliliśmy się załogą, kierownikiem wycieczki i menadżerem, więc wszyscy razem jechaliśmy autobusem do i z codziennie do hotelu z lotniska. Czasami przejażdżki trwały godzinę lub dwie, więc po prostu rezygnujesz z BS i wieszasz się. Któregoś razu dzieciak z Australii popędził do autobusu, kiedy wszyscy w nim siedzieliśmy, walnięci po imprezie pewnej nocy. Desperacko potrzebował autografów i wsiadł do autobusu krzycząc (co jeszcze?) „SLAAAAAAAYYYYEEEERRRR!!!” Potem mnie zobaczył i powiedział: „O cholera, Robb Flynn, stary, cholernie UWIELBIAM Machine Head, ale to jest kurwa SLAAAAAAAAYYYYYYEEEERRRRR”. Spojrzałem skurwielowi prosto w oczy i wymamrotałem: „Och, po prostu PIEPRZ SIĘ!!”. Hannamen upadł, umierając, śmiał się przez 10 minut bez przerwy, rozwalił go tym lekko kobiecym, wysokim chichotem, który zawsze robił.

Koleś wspierał mnie, gdy Kerry King i ja kłóciliśmy się dawno temu, przychodził do mnie na festiwalach i rozmawiał, po prostu było normalnie. Poparł mnie nawet w magazynie Decibel, kiedy zapytali go o wołowinę, mówiąc: „Robb to dobry koleś” i że „Kerry była jak dziewczyna zespołu, zawsze z kimś dogadywała”. Nieźle się z tego uśmiałem.

Ostatnie wspomnienie, jakim się podzielę, pochodzi z amerykańskiej części trasy Divine Intervention w marcu 1995. Był to support Slayera, Biohazard i otwarcie Machine Head. Graliśmy w International Ballroom w Atlancie w stanie Georgia. Przesłuchał kilka nowych piosenek z „Divine”, co było dla mnie dziwne. Przed występem spędzaliśmy czas w ich garderobie, tylko on i ja, i zebrałem się na odwagę, by zapytać go, o co chodzi. Na początku żartował, że po prostu „nie chce się ich uczyć, nie podobają mu się, Kerry je napisała”, chichotał, po czym przestał. Spojrzał w dół i spoważniał. Powiedział, że bardzo bolały go nadgarstki, jego ręce i nadgarstki cały czas drętwiały i drętwiały podczas tych piosenek, ponieważ były naprawdę szybkie, po czym zaczął płakać. To była spowiedź na początek. Zaproponowałem jakiś niezręczny komentarz poprawiający samopoczucie, ale on tylko nadal płakał, więc zdecydowałem się posiedzieć z nim w ciszy przez minutę. Uściskał mnie i powiedział „Whoa!”, po czym roześmiał się, wyszedł na scenę, odwrócił się i powiedział „dzięki, stary”.

To był intensywny moment, jeden z tych rzadkich, intensywnych momentów, które przeżywa się z kimś, a co dopiero z kimś z innego zespołu.

To sprawiło, że naprawdę zacząłem szanować tego gościa.

To jest Jeff, którego zapamiętam.

Kerry'emu, Tomowi, Dave'owi, Paulowi, Rickowi Sales Managerowi i rodzinie Jeffa składam szczere kondolencje.

RIP bracie.”