Kto jeździ piorunami: Wszystkiego najlepszego z okazji 50. urodzin Jamesa Hetfielda

James Hetfield jako frontman Metalliki był w centrum uwagi od ponad 30 lat. Ze swoim głębokim głosem, brodatą twarzą i męską posturą rocker jest uważany za uosobienie męskości. Dziś obchodzi swoje 50. urodziny, wiele zrządzeń losu za nim i mówi o sobie, że może być inny.

Tym, którzy w latach 1980. i na początku 90. przeszli okres dojrzewania, nie było łatwo - z czysto muzycznego punktu widzenia. Radio grało co najmniej tak kiepską muzykę jak dzisiaj, a naprawdę fajne rzeczy znane były tylko dobrze zaopatrzonym sklepom muzycznym. Zaufani lokalni sprzedawcy winyli zostali przynajmniej poinformowani, kiedy muzyka rockowa zrobiła duży hałas. Jednym z takich trzęsień ziemi, że tak powiem, mrożącym krew w żyłach było pojawienie się na scenie Metalliki. Twardy jak Motörhead, ale grał szybciej i dokładniej, pierwsze płyty zespołu podskakiwały na ciebie jak szalone psy na szybkości. Twarzą i głosem zespołu był od początku James Hetfield, który swoją sceniczną prezencją i talentem do melodii nadał metalowi nowy kierunek.

Piosenkarz przeżył wiele zrządzeń losu, zanim zdał sobie sprawę, że jego agresywne i wybuchowe ego może być oznaką jego słabości. Ale od kilku lat wokalista i gitarzysta odnoszącego największe sukcesy zespołu metalowego na świecie zmienił się. „Musiałem się nauczyć, że świat nie zawsze kręci się wokół mnie i że moja rodzina może dać mi o wiele więcej potwierdzenia niż ktokolwiek inny”, Hetfield wylewał swoje serce w wywiadzie dla filmu dokumentalnego Nieobecny. Wyreżyserowany przez Justina Hunta film, którego premiera odbyła się w 2011 roku, opowiada o ojcach, którzy nie dbają o swoje dzieci. Temat, który słynna gwiazda musiała skubać od młodości.

Hetfield dorastał jako syn dwóch członków Chrześcijańskich Naukowców, ruchu przypominającego kult, który wierzy, że świat materialny jest iluzją i odrzuca terapie medyczne. Jego ojciec Virgil opuścił rodzinę, gdy James miał zaledwie 13 lat. „Odszedł od nas bez pożegnania. Nienawidziłem go za to i dawałem mu to do zrozumienia” – wspomina Hetfield. Zaledwie trzy lata później, w 1979 roku, jego matka, śpiewaczka operetkowa Cynthia Hetfield, zmarła na raka, którego prawdopodobnie można było wyleczyć, ale przekonania rodziny zabraniały leczenia. Jamesowi nie pozwolono nawet opłakiwać utraty matki, co również odrzucają zwolennicy Chrześcijańskiej Nauki.

Więc James wprowadził się do swojego starszego przyrodniego brata i utopił swoją frustrację i smutek. Hetfield zwrócił się ku alkoholowi w dość młodym wieku, mówiąc Justinowi Huntowi: „Obwiniałem mojego ojca za śmierć mojej matki. To wszystko tak mnie wykończyło, że zacząłem pić w wieku 16 lat. » Choć muzyk był samotnikiem pod każdym względem, zawsze szukał kontaktu z podobnie myślącymi ludźmi, którzy podzielali jego wielką pasję do heavy metalu. Kiedy w 1981 roku wraz z Larsem Ulrichem oficjalnie założył Metallicę, znalazł w swoim zespole coś w rodzaju zastępczej rodziny.

W osobie perkusisty Larsa Ulricha znalazł sympatycznego partnera, który podzielał jego pasję do „brudnego rock'n'rolla” iz którym nadal komponuje większość piosenek zespołu. Stłumione gitary i szybka kontrabasowa perkusja skopiowana z Motörhead były tonalnym fundamentem, na którym Metallica zbudowała i tym samym stała się ojcami thrash metalu wraz ze Slayerem, Anthraxem i Megadeth. James i chłopcy z Metalliki byli znani z bicia serc, mieszkając w Nowym Jorku na początku lat XNUMX. Ale ich podbój kobiet nie polegał tylko na seksie - lubili prysznice w mieszkaniach dziewcząt. Wynikało to z faktu, że zespół mieszkał w zrujnowanym budynku fabrycznym, więc okazjonalny prysznic był ważniejszy niż miłosne przygody. Wstręt do sztuczności Sunset Strip doprowadza Metallikę do San Francisco.

„Istniała ogromna nienawiść do glamu” – mówi dzisiaj. Nienawiść, która napędza siebie i całą scenę. Muzyczne wzorce do naśladowania pochodzą głównie z Europy, jak Motörhead czy Diamond Head. „Ludzie utożsamiali się z nami od samego początku”, mówi Hetfield: „Szczególnie wściekli młodzi mężczyźni”. Połączenie figlarnej finezji hard rocka z agresją i bezpośredniością punka jest tym, co pobudza zbuntowanych młodych ludzi. Tymczasem zespoły takie jak Mötley Crüe, Ratt i Poison stają się częścią muzycznej telewizyjnej maszyny do zarabiania pieniędzy – z lakierem do włosów, makijażem, jaskrawymi kolorami i zabawą rolami płciowymi. Hetfield i jego koledzy z zespołu zostali przez to odrzuceni, aw rejonie Zatoki San Francisco rozwinęła się odwrotna scena: thrash metal wokół zespołów takich jak Death Angel, Testament czy Exodus. Metallica stoi na czele sceny, która postrzega siebie jako reakcję na sztuczność glam. „Jesteśmy czarną owcą muzyki” – przekonuje Hetfield do dziś.

Alkohol jest zawsze. Kiedy zespół wyruszył w europejską trasę po swoim drugim albumie „Ride the Lightning” w 1985 roku, zauważyli fana piszącego motyw „Kill 'Em All” na koszulce z napisem „Alcoholica”, w stylu literowanie. Członkowie zespołu powiedzą później, że zwykle pamiętają tylko koncerty - i nic więcej. Alkohol jest paliwem kariery Hetfielda. Gitarzysta Kirk Hammett, który zastąpił Mustaine'a, wspomina: „Kiedy spotkałem chłopaków po raz pierwszy, pili wódkę jak wodę”. Trzeci album Metalliki jest natychmiast ich absolutnym przełomem: „Master of Puppets” będzie pierwszym platynowym albumem zespołu thrash metalowego. Temat piosenki przewodniej: narkotyki.

Metallica - Master of Puppets (na żywo) [Quebec Magnetic]

W 1986 roku 23-letniego wówczas Hetfielda spotkał kolejny los: autobus koncertowy Metalliki rozbił się w Szwecji podczas trasy koncertowej po Skandynawii. Basista Cliff Burton zginął we wraku. Frontman próbował utopić swój stan szoku w alkoholu i w hotelu doszło do tak gwałtownych zamieszek, że kilka okien zostało wybitych. Główny gitarzysta Metalliki, Kirk Hammett, wspominał traumę w wywiadzie dla VH1: „James chodził po ulicach na zewnątrz w samej bieliźnie i krzyczał:„ Cliff, gdzie jesteś? ”Ciągle płakałem, to było okropne”. A piosenkarka powiedziała w filmie dokumentalnym: „Śmierć Cliffa ponownie otworzyła ranę strachu przed stratą. Nie pozwoliłem zbliżyć się do mnie nikomu, kto mógł się do mnie zbliżyć”.

Kolejną stratą było uderzenie piosenkarza w 1996 roku. Ojciec Hetfielda również zmarł na raka. Ale chociaż Hetfield był tym razem przygotowany, sprawy zbliżyły się do niego bardziej, niż się spodziewał. W wywiadzie dla fanklubowego magazynu Metallica So What! Rocker przyznał: „Nigdy tak naprawdę nie zdawałem sobie sprawy, jak dużą częścią mojego życia był. Kiedy znów zaczęliśmy ze sobą rozmawiać, zobaczyłem, że mimo wszystko jesteśmy do siebie podobni. Dopiero jego choroba pokazała mi, że był silną osobowością”. Słynny metalowy wokalista stał przy nim przez ostatnie kilka godzin.

Największy i najważniejszy krok w kierunku życia wolnego od utraty kontroli i lęków zrobił podczas nagrywania przedostatniej płyty Metalliki „St. Gniew” (2003), kiedy zgłosił się do kliniki odwykowej. Osiem lat później, wraz z Justinem Huntem, wspominał, co zabrał ze sobą z tamtego czasu: „Nigdy wcześniej nie nauczyłem się, jak zachować zdrowy rozsądek i być przy mojej rodzinie. Ale teraz zawsze będę miał dla niej czas, ale najpierw musiałem nauczyć się ją kochać”. James Hetfield jest żonaty z Francescą, która urodziła się w Argentynie, ma troje dzieci, których imiona są wytatuowane na jego klatce piersiowej, a teraz nie pragnie niczego więcej, jak tylko być głową dużej i szczęśliwej rodziny: „Chcę być kimś w rodzaju patriarchy, który zawsze wszystko wie i zawsze może pomóc słowem i czynem. Chcę kochać i być kochaną i mieć o wiele więcej wnuków, a może prawnuków”. I to właśnie czyni prawdziwego mężczyznę. Teraz ma 50 lat. Pozanarkotykowe paliwo jest takie samo, mówi Hetfield: „Wciąż szukam najlepszego riffu”.