Het volgende Fan-edit van Job Willins lijdt, net als de originele films, aan Zack Snyder's "obsessie met momenten" zonder daadwerkelijk scènes op te nemen die die momenten met elkaar verbinden. Waarbij de fan-edit van de films "Man of Steel" en de Superman-partijen in "Batman v Superman" veel van Snyder's onzin beter maakt, maar hem niet echt kan redden...
Zoals velen was ik niet bepaald verliefd op Batman V. Superman. De Ultimate Edition was veel coherenter, maar het was in wezen dezelfde film. Dit was een heel duister verhaal over Batman die Superman wilde vermoorden ... en Superman was meestal een beetje een lul. En hoewel ik ook geen grote fan was van Man of Steel, vond ik dat het een aantal geweldige Superman-momenten had, die BvS niet had. Ik besloot om te proberen materiaal uit beide films te combineren, me te concentreren op hun sterke punten en het verhaal te stroomlijnen naar de opkomst en ondergang van Superman.
Sinds ik begon met Man of Steel (2.2 uur) en Batman V. Superman: Ultimate Edition (3 uur), was het geen sinecure om de looptijd tot 2.5 uur te beperken. Veel plot werd niet gebruikt (het grootste deel van de Krypton-reeks, het gevecht in Smallville, het Afrika-subplot, de pot met pis ...), maar omdat de belangrijkste threads die leidden tot het derde bedrijf van Batman V. Superman direct kwamen van de strijd in Metropolis (het neergestorte Kryptonian-schip, de Kryptonite van de wereldmotor, Batmans wantrouwen in de kracht van Superman) koos ik ervoor om die verhaalpunten aan te scherpen als de kern van het verhaal voor Man of Tomorrow. Verschillende scènes werden herschikt of herwerkt om in de nieuwe verhalende structuur te passen en het materiaal van de twee films beter met elkaar te verweven. Bijvoorbeeld: Batman / Bruce Wayne wordt geïntroduceerd in het eerste bedrijf, Superman trekt zijn pak pas aan als Zod verschijnt, Lex Luthor heeft eerder interactie met het Kryptonian-schip, de stugge shots van Supermans heldenmoed van BvS worden veel optimistischer gebruikt, en de flashback naar de dood van Pa Kent wordt heel anders gebruikt, om maar een paar veranderingen in de structuur te noemen.