Zwischen 1978 und 1991 tötete Jeffrey Dahmer 17 Männer und Jungen, bei seinem ersten Mord war er gerade mal 18 Jahre alt. 1994 wurde Dahmer von einem Mithäftling erschlagen. Als der ehemalige Mitschüler John «Derf» Backderf 1991 von der Verhaftung Dahmers und den ihm zur Last gelegten Taten erfuhr, setzte dies einen Prozess der Aufarbeitung in Gang, der 2012 in der viel beachteten Veröffentlichung der autobiografischen Graphic Novel «My Friend Dahmer» mündete. Die Drehbuchadaption von Marc Meyers stand 2014 auf der sogenannten Black List der bis dato unproduzierten Drehbücher. Wer kann von sich schon behaupten, dass er einst die Schulbank mit einem Serienmörder drückte? Für Derf (Alex Wolff) ist diese Behauptung Fakt und die Fakten finden ihren Ursprung Ende der 1970er an der Revere High School im Bundesstaat Ohio. Hier ist einer seiner Mitschüler ein gewisser Jeffrey Dahmer (Ross Lynch), einer von vielen Jugendlichen, der nach seinem Platz in der Welt sucht. Die Erwachsenen, vor allem sein vielbeschäftigter Vater Lionel (Dallas Roberts) und seine stets nur um sich selbst kreisende Mutter Joyce (Anne Heche), sind ihm dabei keine Hilfe. Mit sich selbst beschäftigt steigert sich Dahmer in seine Faszination für Tierkadaver, die er präpariert und konserviert. Akzeptanz unter seinen Mitschülern sucht er durch (ver-)störende Ausfälle im Unterricht, durch die er sich einen Namen macht. Doch so ist er höchstens ein geduldeter Aussenseiter. Als Jeffrey feststellt, dass er homosexuell ist, versucht er erfolglos seine Triebe mit Alkohol zu betäuben. Besonders ein junger Mann, der am Haus seiner Eltern täglich vorbeijoggt, wird zum verzerrten Objekt seiner Begierde. Unaufhaltsam steuert Dahmer auf die Krise zu, die ihn vom Mensch zum Monster macht.
Mijn vriend Dahmer - Teaser
Meer voor jou:
"Dravens Tales from the Crypt" betovert al meer dan 15 jaar met een smakeloze mix van humor, serieuze journalistiek - voor actualiteit en onevenwichtige berichtgeving in de perspolitiek - en zombies, gegarneerd met veel kunst, entertainment en punkrock. Draven heeft van zijn hobby een populair merk gemaakt dat niet in een hokje te plaatsen is.
Mijn blog is nooit ontworpen om nieuws te verspreiden, laat staan om politiek te worden, maar met de actualiteit kan ik het niet laten hier informatie vast te leggen die anders op alle andere kanalen wordt gecensureerd. Ik ben me ervan bewust dat de ontwerppagina voor velen in dit opzicht misschien niet "serieus" lijkt, maar ik zal dit niet veranderen om de "mainstream" tevreden te stellen. Wie openstaat voor niet-statelijke informatie, ziet de inhoud en niet de verpakking. Ik heb de afgelopen 2 jaar genoeg geprobeerd mensen van informatie te voorzien, maar merkte al snel dat het nooit uitmaakt hoe het "verpakt" is, maar wat de houding van de ander er tegenover is. Ik wil niemand honing op de mond smeren om op welke manier dan ook aan de verwachtingen te voldoen, dus ik zal dit ontwerp behouden omdat ik hopelijk op een gegeven moment kan stoppen met het maken van deze politieke uitspraken, want het is niet mijn doel om door te gaan zoals dit voor altijd 
Ik laat het aan iedereen over hoe ze ermee omgaan. U bent echter van harte welkom om de inhoud eenvoudig te kopiëren en te verspreiden, mijn blog is altijd onder de WTFPL-licentie.
Het is moeilijk voor mij om te beschrijven wat ik hier eigenlijk doe, DravensTales is in de loop der jaren een cultuurblog, muziekblog, shockblog, techblog, horrorblog, leuk blog, een blog over gevonden voorwerpen op internet, internet bizar, trash blog, kunstblog, boiler, tijdgeestblog geworden , Scrap blog en grabbel blog genaamd. Alles wat klopt ... - en toch niet. De belangrijkste focus van de blog is hedendaagse kunst, in de breedste zin van het woord.
Om de werking van de site te garanderen, bent u van harte welkom Doe een donatie via creditcard, Paypal, Google Pay, Apple Pay of automatische incasso/bankrekening. Veel dank aan alle lezers en supporters van deze blog!
