Het Nobelprijscomité heeft zijn Nobelprijswinnaars voor de Vrede, inclusief de genomineerden. altijd één geweest blijk gegeven van geluk en dit jaar werd een moslim uitgeroepen tot winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede: Barack Hussein Obama. Het is leuk om zo gemakkelijk door de politiek correcte mensen heen te kijken! Volgens de commissie ontving Obama de onderscheiding om de volgende reden:
“Hij geeft hoop door zijn inspanningen voor samenwerking tussen volkeren. “De Amerikaanse president heeft met zijn beleid een nieuw internationaal klimaat gecreëerd.”
Hoe? Heeft hij nu ook het klimaat gered? Na slechts 263 dagen in functie?
Serieus, op het eerste gezicht lijkt de beslissing ongelooflijk naïef en dom. Maar zijn deze onverbeterlijke weldoeners werkelijk zo dom als we graag zouden willen geloven? Kon hun beslissing niet ook gebaseerd zijn op slimme berekeningen? Om de Amerikaanse president de morele knuppel van een Nobelprijs voor de Vrede te geven en hem preventief te verplichten tot moreel onberispelijk beleid voor de rest van zijn drie jaar in functie, zodat hij bij toekomstige beslissingen niets slechts doet? Hij is het meest waardig van alle waardigen. Hij is de meest eerbiedwaardige van alle eerbiedwaardige. Hij is de profeet. Hij zal de wereld genezen en de mensheid genezen. En geef de weldoeners hun orgasme. Of is het slechts de troostprijs voor de nederlaag in de strijd om het organiseren van de Olympische Spelen? Als Obama slim is, zal hij de onderscheiding afwijzen om de volgende of soortgelijke reden: “Ik ben zeer vereerd, maar ik kan de onderscheiding niet aanvaarden omdat het te vroeg is… bla bla bla.” De prijs is een beruchte last. De weldoeners van het Nobelcomité willen de Amerikaanse politiek de handboeien omdoen.
Het idee achter de prijs was dat deze zou moeten worden toegekend aan degenen die het afgelopen jaar de mensheid het grootste voordeel hebben opgeleverd. Nu reikt het Nobelcomité in Oslo blijkbaar niet langer zijn vredesprijs uit voor volbrachte daden; het kent de onderscheiding toe in afwachting van de vervulling van een profetie. Of is er de prijs voor die net daarvoor? Complete superbom en de mogelijke dreigende oorlog?
Zoals Jean-Paul Sartre zei toen hij in 1964 de Nobelprijs afwees: “Geen mens verdient het om geëerd te worden voor zijn leven.” In dit geval zal de president zich niets aantrekken van de prijs. En de prijs zelf? Het zal in het niet vallen – een gebeurtenis in de jaarlijkse kalender van de profeten. De ineenstorting van waarden gaat door… – Vrede op aarde en welwillendheid voor de krantenschrijvers. Ik ben vóór het geven van de Nobelprijs voor de Vrede aan de schoenenwerper van Bagdad.