Wie rijdt op de bliksem: Gelukkige 50e verjaardag James Hetfield

Als frontman van Metallica staat James Hetfield al meer dan 30 jaar in de schijnwerpers. Met zijn diepe stem, bebaarde gezicht en mannelijke gestalte wordt de rocker beschouwd als de belichaming van mannelijkheid. Vandaag viert hij zijn 50ste verjaardag, vele slagen van het lot achter de rug en zegt van zichzelf dat hij anders kan zijn.

Degenen die in de jaren tachtig en begin jaren negentig door de puberteit gingen, hadden het niet gemakkelijk - puur muzikaal gezien. De radio speelde minstens zo slechte muziek als het nu is en de echt coole dingen waren alleen bekend bij goed gevulde platenzaken. Vertrouwde lokale vinyldealers werden op zijn minst geïnformeerd wanneer rockmuziek een grote deal maakte. Een van die aardbeving, een bloedstollende om zo te zeggen, was de verschijning van Metallica op het toneel. Zo hard als Motörhead, maar sneller en nauwkeuriger gespeeld, de eerste platen van de band sprongen op je af als gekke honden op snelheid. Het gezicht en de stem van de groep was vanaf het begin James Hetfield, die metal een nieuwe richting gaf met zijn aanwezigheid op het podium en zijn flair voor melodieën.

De zanger doorstond talloze slagen van het lot voordat hij besefte dat zijn agressieve en opvliegende ego een teken van zijn zwakte zou kunnen zijn. Maar sinds een paar jaar is de zanger en gitarist van de meest succesvolle metalband ter wereld veranderd. "Ik moest leren dat de wereld niet altijd om mij draait en dat mijn familie me veel meer validatie kan geven dan wie dan ook", stortte Hetfield zijn hart uit in een interview voor de documentaire Absent. Geregisseerd door Justin Hunt, gaat de film, die in 2011 in première ging, over vaders die niet voor hun kinderen zorgen. Een onderwerp waar de gevierde ster al sinds zijn jeugd aan moet knabbelen.

Hetfield groeide op als zoon van twee leden van de Christian Scientists, een sekte-achtige beweging die gelooft dat de materiële wereld een illusie is en medische behandelingen afwijst. Zijn vader Virgil verliet het gezin toen James nog maar 13 jaar oud was. "Hij verliet ons zonder afscheid te nemen. Ik haatte hem erom en bleef het hem laten weten', herinnert Hetfield zich. Amper drie jaar later, in 1979, stierf zijn moeder, operettezangeres Cynthia Hetfield, aan kanker die waarschijnlijk genezen had kunnen worden, maar het geloof van de familie verbood medische behandeling. James mocht niet eens rouwen om het verlies van zijn moeder, wat aanhangers van Christian Science ook afwijzen.

Dus trok James in bij zijn oudere halfbroer en verdronk zijn frustratie en verdriet. Hetfield wendde zich op vrij jonge leeftijd tot alcohol en zei tegen Justin Hunt: "Ik gaf mijn vader de schuld van de dood van mijn moeder. Het maakte me allemaal zo uitgeput dat ik op mijn 16e begon met drinken. » Hoewel de muzikant in alle opzichten een einzelgänger was, zocht hij altijd contact met gelijkgestemden die zijn grote passie voor heavy metal deelden. Toen hij in 1981 samen met Lars Ulrich Metallica officieel oprichtte, vond hij in zijn band een soort surrogaatfamilie.

In drummer Lars Ulrich vond hij een sympathieke partner die zijn passie voor "dirty ass rock'n'roll" deelde en met wie hij nog steeds de meeste nummers van de band componeert. Teruggestemde gitaren en het van Motörhead gekopieerde snelle dubbele basdrum vormden de tonale basis waarop Metallica bouwde en zo samen met Slayer, Anthrax en Megadeth de vaders van thrash metal werden. James en de Metallica-jongens waren beruchte hartenbrekers toen ze begin jaren tachtig in New York woonden. Maar hun verovering van vrouwen ging niet zozeer over seks - ze waren dol op de douches in de meisjesappartementen. Dit kwam doordat de band in een vervallen fabrieksgebouw woonde en af ​​en toe een douchegelegenheid dus belangrijker was dan amoureuze avonturen. Walging van de kunstmatigheid van de Sunset Strip drijft Metallica naar San Francisco.

"Er was een enorme haat tegen glamour", zegt hij vandaag. Haat dat drijft zichzelf en een hele scène. De muzikale rolmodellen komen vooral uit Europa, zoals Motörhead of Diamond Head. "Mensen identificeerden zich vanaf het begin met ons", zegt Hetfield: "Vooral boze jonge mannen." Het combineren van de speelse finesse van hardrock met de agressie en directheid van punk is wat de rebelse jongeren opzwepen. Ondertussen worden bands als Mötley Crüe, Ratt en Poison onderdeel van de geldmachine voor muziektelevisie - met haarlak, make-up, felle kleuren en spelen met genderrollen. Hetfield en zijn bandgenoten vonden dit walgelijk en in de San Francisco Bay Area ontwikkelde zich de tegenovergestelde scene: thrash metal rond bands als Death Angel, Testament of Exodus. Metallica leidt een scène die zichzelf ziet als een reactie op de kunstmatigheid van glamour. "Wij zijn het zwarte schaap van de muziek", is Hetfield vandaag nog steeds overtuigd.

De alcohol is er altijd. Toen de band na hun tweede album "Ride the Lightning" in 1985 op Europese tournee ging, zagen ze een fan het "Kill 'Em All"-motief op een T-shirt schrijven met het woord "Alcoholica", in de stijl van de belettering. Bandleden zullen later zeggen dat ze zich meestal alleen de concerten herinneren - en verder niets. Alcohol is de brandstof van Hetfields carrière. Gitarist Kirk Hammett, die Mustaine verving, herinnert zich: "Toen ik de jongens voor het eerst ontmoette, dronken ze wodka als water." Metallica's derde album is meteen hun absolute doorbraak: "Master of Puppets" wordt het eerste platina album van een thrash metal band. Thema van het themalied: drugs.

Metallica - Master of Puppets (Live) [Quebec Magnetisch]

In 1986 kreeg de toen net 23-jarige Hetfield het volgende noodlot: de Metallica-tourbus crashte in Zweden tijdens een rondreis door Scandinavië. Bassist Cliff Burton stierf in het wrak. De frontman probeerde zijn shocktoestand te verdrinken in alcohol en kwam zo hevig in opstand in het hotel dat meerdere ruiten insloegen. Metallica's leadgitarist Kirk Hammett herinnerde zich het trauma in een VH1-interview: "James liep buiten door de straten in alleen zijn ondergoed en bleef maar schreeuwen: 'Cliff, waar ben je?' Ik bleef zelf huilen, het was verschrikkelijk." En de zanger zei in de documentaire: "De dood van Cliff heeft de wond van angst voor verlies weer geopend. Ik liet niemand dicht bij me komen die dicht bij me kon komen."

Een ander verlies was het raken van de zanger in 1996. Hetfield's vader stierf ook aan kanker. Maar hoewel Hetfield deze keer voorbereid was, kwamen de dingen dichter bij hem dan hij had verwacht. In een interview met Metallica fanclubmagazine So What! De rocker gaf toe: "Ik heb nooit echt beseft hoeveel van een deel van mijn leven hij was. Toen we weer met elkaar begonnen te praten, zag ik dat we toch aardig op elkaar leken. Het was alleen zijn ziekte die me liet zien dat hij een sterke persoonlijkheid was." De beroemde metalzanger stond hem de afgelopen uren bij.

De grootste en belangrijkste stap naar een leven zonder controleverlies en angsten zette hij tijdens de opnames van het voorlaatste Metallica-album «St. Anger" (2003) toen hij zichzelf opnam in een afkickkliniek. Acht jaar later, met Justin Hunt, herinnerde hij zich wat hij uit die tijd had meegenomen: "Ik had nooit eerder geleerd mijn hoofd voor iets recht te houden en er te zijn voor mijn gezin. Maar ik zal nu altijd tijd voor haar hebben, maar eerst moest ik leren van haar te houden." James Hetfield is getrouwd met de in Argentinië geboren Francesca, heeft drie kinderen waarvan de namen op zijn borst getatoeëerd zijn en wil nu niets liever dan het hoofd zijn van een groot en gelukkig gezin: “Ik wil een soort patriarch zijn die weet altijd alles en kan altijd helpen met woorden en daden. Ik wil liefhebben en bemind worden en nog veel meer kleinkinderen en misschien achterkleinkinderen krijgen." En dat is precies wat een echte man maakt. Nu is hij 50 jaar oud. De off-drug-brandstof is hetzelfde, zegt Hetfield: "Ik ben nog steeds op zoek naar de ultieme riff."