Vrienden, vandaag hebben we Metallica's nieuwe nummer "The Lords of Summer", dat een beetje klinkt als "...and Justice for all!" en op de een of andere manier verloor ik de wil om nieuwe liedjes van de jongens te horen! Er zal niets slims uit voortkomen! Het is jammer, want ik hou echt van Metallica, maar als je hiernaar luistert, wil je de handdoek in de ring gooien...
Metallica De heren van de zomer Gids
0:10 – Het nummer begint…grote dramatische intro, die vaag doet denken aan…And Justice For All-tijdperk, zij het met minder noten in de riff.
0:49 – Het intro eindigt en gaat meteen over in een heel eenvoudige staccato riff van Hetfield die het grootste deel van het nummer begint met een vleugje knoestigheid.
1:34 – Een korte drumvlaag van Lars kondigt het begin van het eerste couplet aan, wat absoluut in overeenstemming is met de semi-thrash-sfeer van Death Magnetic, vol met autorijdende dubbele trappen…
1:36 - Rob Trujillo lijkt een houweel te gebruiken. Als oude Robofingers hun toevlucht nemen tot plan B, betekent dit in ieder geval dat Metallica sneller speelt dan ze al een tijdje hebben gedaan.
1:40 - Teleurstellend gebrek aan “Heyyyy!” en “Jaaaaaaa!” actie tot nu toe. Papa Het bewaart ze waarschijnlijk voor later.
1:56 - "Ex..ci..ta..tion!" brult Het, voordat hij loslaat wat lijkt op het refrein van het nieuwe nummer... "Lords of Summer Bring the Sun..."
2:35 – Verlaagd naar mid-tempo voor een stemmig klinkend post-refreingedeelte
3:00 - Nog steeds geen "Heyyyy!" en geen enkele vermelding van de Metallica FAMILLLEEEEHHHH. Waarschijnlijk een tijdelijke vergissing.
3:08 – Terug in de heads-down thrash-sfeer voor een tweede couplet… deze hoofdriff grijpt duidelijk terug naar de begindagen van Metallica, wat altijd welkom is. Een duidelijk gebrek aan ‘Heyyyyy!’-gedrag baart nu zorgen. Er kunnen er maar beter een paar op het album staan, Papa Het!
4:40 - Na nog een refrein en een post-refrein betreedt Lords Of Summer het Black Album-territorium met kreten van 'Hey! Hoi!' vrolijk herhaald door de Colombiaanse gokkers...
4:50 - Nog steeds geen "Yaaaayuh!" van Hetveld. Hij concentreert zich waarschijnlijk te hard op het in één keer goed krijgen van het nummer. hump
4:54 - Hier komt Kirk met zijn eerste solo op het nieuwe nummer... meer een herhaalde hoofdmelodie dan iets meer versnipperd, om eerlijk te zijn.
5:43 - Kirk en Het werken samen voor een aantal mooie gitaarharmonieën, terwijl Lars en Rob in razend tempo onder hen weg denderen.
6:00 – Kirk begint voor het eerst goed los te laten met een vlammende solo die gepaard gaat met een aantal mooie omwegen naar wah-wah-territorium…
6:48 - Terug in het knallende mid-tempo riffgebied, met nog wat nieuwe Het-riffs voor de goede orde.
7:22 - Dat refrein keert terug, met toegevoegde staccato riffs... en dan wordt dat post-refrein hernomen, voordat het hele nummer abrupt eindigt met een laatste uitbarsting van riffy thrash. Maar geen “Yayyyyyyuh!” om de boel af te maken.