Met zijn nieuwe album "The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser" bouwt Rob Zombie voort op oude sterke punten. Rob Zombie was vroeger erg populair, althans bij mij, omdat "Hellbilly Deluxe" in 1998 gewoon geweldig was. Daarna boeide helaas geen enkel album van de wilde industriële maker me echt. Naast zijn muziek wist hij mij als regisseur altijd te overtuigen, waardoor ik waarschijnlijk altijd zijn creatieve bezigheden heb gevolgd. Zij het met de conclusie dat zijn muziek voor mij wat in het niet viel. Maar met "The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser" of kortweg "TEWAWSOCD" is hij muzikaal weer van de partij en laat hij zien wat hij in huis heeft!
Elk album sinds “Hellbilly Deluxe” bevatte het ene of het andere nummer dat echt goed was, maar helaas kon de meester niet meer aansluiten bij die tijd of zelfs maar bij White Zombie-albums. “TEWAWSOCD” was echter niet te verwachten, aangezien Rob Zombie alle niet-gelovigen met de vinger wijst en ze zo'n klap geeft dat je er niet snel van zult herstellen. “The Last Of The Demons Defeated” is een inleiding van 90 seconden die duidelijk maakt wat Zombie met zijn werk wil uitdrukken. Zware gitaren, freaky, griezelige geluiden en de hoge kunst van industrial zijn heavy en maken meteen duidelijk dat Rob Zombie zijn pad niet heeft verlaten. Zoals bekend was de man nooit vies van horror en wat gebeurde er met het tweede nummer “Satanic Cyanide! De moordenaar rockt verder! geopenbaard is een horrorfilm in de meest positieve zin. Hoe terughoudend het nummer ook begint, het ontwikkelt zich zo beklemmend en morbide als het loopt. De balans tussen verwarde geluiden, rondspokende zingende zombies en gewelddadig lawaaierige muren is fascinerend. In de 2:58 minuten tovert Zombie ook zachtaardige elementen uit de hoed, die perfect geïntegreerd zijn in de anders zo lompe nummers.
‘The Life And Times Of A Teenage Rock God’ daarentegen is alleen bedoeld om te shockeren. Je voelt je onderdrukt, bedreigd en kijkt kwaadaardig in het gezicht. Bepaalde parallellen met Rammstein en hun hitalbum "Sehnsucht" kunnen niet worden ontkend, maar beschuldigingen van plagiaat zullen zeker niet opduiken. "Well, Everybody's Fucking In A UFO" was de eerste single en hoe sceptisch ik destijds ook was over het nummer, ik begrijp dit nummer nu net zo goed. Het geeft het album meesterlijk weer en in de algehele context lijkt het de beste keuze voor een single. "A Hearse Overturns With The Coffin Bursting Open" presenteert een intermezzo dat tijd geeft om op adem te komen. Het instrumentale nummer lijkt ronduit fragiel in de gelederen van de nummers op dit album. Als Zombie naar een akoestische gitaar grijpt en zich breekbaar toont, moet je je afvragen of er een beetje romanticus achter de ruige nek zit. Met “The Hideous Exhibtions Of A Dedicated Gore Whore” vieren ze de vrijheid van woorden. Als je hulp nodig hebt met irritante woordenschat, kun je hier je gratis les krijgen, begeleid door een Hammond-orgel! "Medication For The Melancholy" zweept dan weer naar voren en toont de vastberadenheid van zijn werk, "Get Your Boots On! That's The End Of Rock And Roll” heeft al een feestkarakter en “Super-Doom-Hex-Gloom Part One” ontpopt zich als het meest compacte nummer van het 12-track album. Maar Doom kan ook Rob Zombie implementeren, zoals “Wurdalak” laat zien. Waar pure vernietiging en grenzeloze chaos heerst, voelt deze man zich thuis.
Krachtige gitaren ontmoeten beukende drums, Mickey Mouse gaat goed samen met gregoriaanse gezangen ("Satanic Cyanide"), elektronica-inserts botsen niet met akoestische gitaren, moshpit op de dansvloer en lyrische passages maken het rockonweer keer op keer los. De bewust gecreëerde hoogte- en dieptepunten, de elektronische achtergrondmuziek en de overtuigende projectleider maken het album tot een meesterwerk dat zich met gemak kan meten met het laatste zeer succesvolle studioalbum! De Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser is een fascinerend werk dat een kijkje geeft in het brein van Rob Zombie. Genialiteit en waanzin gaan meestal hand in hand, zoals het gezegde luidt, en daar kun je het na deze grove en rare muzikale odyssee alleen maar mee eens zijn. Waar andere bands en muzikanten aan het eind van een groove carrier vaak aan kwaliteit inboeten, kan ik alleen maar zeggen dat met name de tweede helft van het werk duivels goed is. Een album dat een van de beste, zo niet zijn beste werken van deze man is.
Tracklist:
- De laatste van de demonen verslagen
- Satanische cyanide! De moordenaar rockt door!
- Het leven en de tijden van een tienerrockgod
- Nou, iedereen neukt in een UFO
- Een lijkwagen kantelt en de kist barst open
- De afschuwelijke tentoonstellingen van een toegewijde gore hoer
- Medicatie voor de melancholie
- In het tijdperk van de gewijde vampier worden we allemaal high
- Super Doom Hex Gloom Deel XNUMX
- In De Beenstapel
- Trek je laarzen aan! Dat is het einde van rock-'n-roll
- Wurdalak
[rwp-review id = "0"]