Albumoverzicht: Darkhaus - Mijn enige schuilplaats

Een nieuwe band stelt zich voor met het album «My Only Shelter». Ze noemen zichzelf "Donker huis«, muziek maken in vijf en tijdloze moderne rock afleveren, die deels voorzien is van elektronische toegiften. Je zou zoveel elektronica in je bloed hebben met Gary Meskil, de oprichter van de Amerikaanse hardcore troupe «Pro-Pain«, helemaal niet verdacht. Met "Donker huis» de bassist blaast zich uit in synthrock. Rupert Keplinger is een multi-instrumentalist en songwriter, komt uit Hamburg, speelt bas met «ijsbreker» en heeft aan verschillende publicaties gewerkt, waaronder Peter Maffay's Tabaluga, werkte samen met Stephan Weidner of was betrokken bij het laatste «Oomph» album. De zang neemt het over bij «Donker huis» de tot nu toe onbekende zanger uit Schotland Kenny Hanton. Muzikaal creëert de formatie wat velen proberen maar niet kunnen: een interessante spanningsboog tussen zeer elektronische klanken en harde gitaren.

Al met al is er een internationaal kwintet bij elkaar gekomen dat afkomstig is uit de VS, Schotland, Duitsland en Oostenrijk en de muziek even gevarieerd is als hun afkomst. Een oceaan kan scheiden of verbinden – in het geval van «Darkhaus» duidelijk het laatste. Er is veel water tussen de bandleden, maar het is deze oceaan van ideeën, creativiteit en liefde om nieuwe wegen in te slaan die hen allemaal samenbindt. «Darkhaus» is misschien nieuw, maar ze zijn al tijdloos, zo duidelijk in hun wil om genregrenzen te overschrijden dat ze al hun eigen lade hebben gecreëerd. Samen zorgen ze ervoor dat «Darkhaus» alles is: het ene moment is het een stoommachine met gevoel voor radioklare melodieën, het volgende moment is het het cement dat een fragiele songstructuur met veel gevoel bij elkaar houdt. En dan, een heel klein moment later, de razendsnel ronddraaiende discobal die de dansvloeren vult met een machtige groove. De synthrockstijl is voor mij persoonlijk iets te popheavy, maar ook na herhaaldelijk luisteren verveelt het niet.

De in totaal 16 (!) titels die te horen zijn schitteren niet alleen door massa, maar vooral door klasse en dat tot op de laatste noot. Elke track sleept de luisteraar direct mee, blijft daarna lang in het oor hangen en boeit met heerlijk pakkende melodieën en vakmanschap. In eerste instantie doet de stem van Kenny Hanton denken aan hardrockbands, maar al snel wordt duidelijk dat het palet veel rijker is. Muzikaal is Darkhaus moeilijk in een hokje te plaatsen. Rock, darkwave en soms een paar leentjes uit metal zijn herkenbaar. Kortom, de luisteraar krijgt een zeer geslaagde mix voorgeschoteld. De opener "Life Worth Living" begint met duistere elektronica, maar laat al snel horen waar de muzikale reis heen gaat. Track 2 «Grace Divine» sluit naadloos aan op de voorganger en ook Kenny's stem straalt pure zangvreugde uit. «Ghost» is het derde nummer op het album en wordt wat stiller gehouden. Het nummer werd op 23 oktober als single uitgebracht en is sindsdien beschikbaar als officiële videoclip. In de video maakt de band muziek voor het idyllische decor van de tuin van een Amerikaans landhuis en de clip gaat over het zware verlies van een dierbare. «Ghost» kenmerkt zich door een emotionele en krachtige vertolking in Kenny's stem.

DARKHAUS - Geest (OFFICIËLE VIDEO)

Krachtig met veel uitgebreide riffs gaat «Break Down The Walls» verder. Het is rockmuziek die gewoon in het bloed gaat, maar ook overtuigt met solo-elementen. Het volgende nummer «Our Time» toont een grote dynamiek, van rustige passages tot een pakkend, krachtig overgebracht refrein. Zachte elektrische tonen openen «Don't Close Your Eyes». Maar ook in dit nummer overheerst het krachtige refrein en het pakkende ritme al snel. “Breaking The Silence” klinkt bij vlagen wat ballad-achtig, maar ook erg afwisselend. De steeds veranderende stem van Kenny Halan is hier indrukwekkend. Romantiek en stuwende gitaren, het nummer «Hour Of Need» combineert beide. Een nummer met een pakkend karakter en een refrein dat onder je huid kruipt en geest en ziel beweegt. Catchy hooks en melodieën lopen door het hele album. Eenvoudige, maar passende en begrijpelijke teksten zorgen voor de herkenningswaarde. In zijn eigen woorden, perfect voor fans van emotioneel stimulerende songwriting a la "HIM", "Depeche Mode" en "Rammstein". Maar daar ben ik het maar ten dele mee eens, want de band en het album kenmerken zich door een zekere uniciteit.

De ballad "Apostle" zorgt voor een muzikaal rustpunt op het album. Het ene nummer is het andere niet, bij elk nummer is er muzikaal iets nieuws te ontdekken. Dat geldt ook voor het uiterst discovriendelijke «Son Of A Gun» of «Drive», een nummer dat harde riffs combineert met een zeer melodieus zanggedeelte. "Angelina" bewijst uiteindelijk dat Darkhaus terecht in de donkere muziekscene staat. Het is een duister rocknummer dat gegarandeerd indruk zal maken op het volgende Subway to Sally-concert. «Darkhaus» ondersteunt komend voorjaar de tournee van de headliner-band rond frontman Eric Fish. Icebreaker mede-oprichter Jochen ‹Noel Pix› Seibert heeft een hand in het nummer «Breaking The Silence» en geeft het de «Eisbrecher Club Cut», waarin de elektronische kant zwaar wordt benadrukt en de harde beats je uitnodigen om te dansen. Breaks en twists grenzend aan Dub Step completeren de resulterende versie van de titel. Als toegift nam Kinky de opener "Life Worth Living" op zich en creëerde er een donkere dansversie van. Door genres te kruisen, gebruikt het team van vijf elementen die conventionele titels omzetten in pakkende deuntjes, waarvan sommige geschikt zijn voor clubs en ook potentieel hebben voor klassiekers.

Het nieuwe en gelijktijdige debuutalbum "My Only Shelter" boeit met aanstekelijke melodieën en een stel rockende gitaren. De groove loopt als een rode draad door het album. De hierboven genoemde mix van stijlen zorgt voor afwisseling, maar ook voor de verschillende sferen die ontstaan. Soms lijken de nummers emotioneel, dan weer episch of snotterig en ontbreken ballade-achtige momenten zoals in "Apostle" niet. Ook de verschillende snelheden van de composities dragen ertoe bij dat "My Only Shelter" vermakelijk overkomt. Alleen de verrassingselementen ontbreken en een tikkeltje meer onafhankelijkheid zou goed staan ​​op «Darkhaus». Op dit punt is echter de funfactor van deze schijf het vermelden waard, die zeker kan opwegen tegen de domper. Darkhaus is niet zomaar een nieuwe band op de steeds groter wordende muziekmarkt. Ze onderscheiden zich van het gemiddelde met veel creativiteit en de mix van rock, melancholie, dynamiek en onstuitbare vreugde in spel en zang maakt "My Only Shelter" een aanbeveling voor vrienden van goed uitgevoerde rockmuziek en in het hele genre.

Tracklijst:

1. Het leven is de moeite waard
2. Grace Divine
3. Spook
4. Breek de muren af
5. Onze tijd
6. Sluit je ogen niet
7. De stilte doorbreken
8. Uur van nood
9. Lijkt op regen
10. Apostel
11. Zoon van een pistool
12. Drive
13. Angelina
14. Doet pijn als de hel
15. De stilte doorbreken (“Club Cut”) door Noel Pix
16. Levenswaard leven (Kinky J Mix) Door Kinky J

[rwp-review id=»0″]