«Cyrence» komen uit de bierhoofdstad München en zijn minstens zo sprankelend lekker en (over)schuimend fantasierijk als de blonde wet. De heren maken melodieuze thrash metal in de stijl van grootheden als Metallica, Megadeth of Trivium. "The Hospital" is de naam van haar nieuwe EP, die zeven sterke nummers bevat met pakkende melodieën. Wie zich bij het uitproberen van het levendige songmateriaal aangenaam herinnerd voelt aan de vroege en beste tijden van de genoemde populaire genre-grootheden, zal niet in het minst teleurgesteld worden door deze Beierse kwaliteitsleveranciers.
De hoekstenen voor «Cyrence» werden in 2006 uitgebracht als soloproject van zanger Tim. Ze waren pas vanaf 2009 als volledige band onderweg. De band, gevestigd in München, bestaat momenteel uit Tim Gratwohl (zang en gitaar), Dominic Millett (leadgitaar en dieren), Chris Hammer (bas en achtergrondzang) en Tom Goldberg (drums). Volgens "Cyrence" meesterbrein Grathwohl heeft de naam geen echte betekenis. De heren uit München omschrijven hun stijl als melodieuze thrash metal, verpakt in een modern jasje met veel riffs die uitnodigen om je hoofd te bonken, maar er zijn ook melancholische en kalme passages. Stevig gitaarwerk staat hier duidelijk op de voorgrond. De zang is ruig en edgy. Ik moet toegeven dat ik tot die tijd niet veel had gehoord van de vier jongens van «Cyrence». Met de release van hun eerste EP genaamd «The Hospital» veranderde dat abrupt.
Met “The Hospital” krijg je bijna 37 minuten melodieuze thrash metal op zijn best. Het nummer ‘A New Beginning…’ markeert een ongewoon begin voor Thrash Metal: zwaar gitaargeluid dat steeds meer aanzwelt om naar het onvermijdelijke te leiden. Na deze intro begint de band dus met “Dystopia” en daarin zit een riff die zo van het Canadese Annihilator had kunnen komen. Zeer melodieus met Hetfield-achtige echo's, maar met veel meer stoom! De gitaren trekken en dat geldt ook voor de zangpartij, die veel energie uitstraalt. In zijn snelle tempo doet het direct denken aan klassiekers als “Right the Lightning” of de goede oude tijd van Trivium’s “The Crusade”. ‘This Life’ gaat verder op Annihilator-tempo en strijkerswizard Dominic Millett levert een ingenieuze solo af die het luisteren waard is. Het nummer knalt brutaal en met hardheid uit de speakers. Echt goede thrashmetal! Dankzij de snelle drumbeat in combinatie met de rekbare gitaarriff blijft het nummer goed in je oren hangen en overtuigt het geheel met zijn melodieuze thrash-attitude.
Met het titelnummer ‘The Hospital’ nemen we afscheid van de realiteit en wijden we ons tekstueel aan het fantasy-horrorgenre. Het nummer beweegt lekker vooruit en nodigt letterlijk uit tot headbangen. In eerste instantie doet het nummer denken aan hits als ‘Battery’, zij het met een oriëntaals tintje. Het nummer verandert dan snel in een anthem dat, na iets minder dan zeven minuten, teruggevonden had kunnen worden op een lang verloren gewaande Metallica-plaat. Ook “I Won't Fall” heeft een goed tempo, maar er lag zeker veel nadruk op de melodie. Naast harde riffs levert de gitaar ook enkele zeer melodieuze stukken. Interessant is ook het gedeelte waarin de zang voorrang heeft en op zichzelf staat in de instrumentbreaks. De ruim zeven minuten zijn erg vermakelijk - en iedereen die uitkijkt naar gitaarsolo's wordt bediend met "You Kill Me". De dichtheid van behendige en snelle solo's is overtuigend. Een goede mix van behoorlijk groovy melodieën, sterke drums en zang met de kracht van een vuist in het gezicht. Helaas eindigt het vermakelijke plezier met “Purity Control”. Hier laat drummer Thomas Goldberg zien wat hij kan. Van blastbeats tot contrabasaanvallen, alles is inbegrepen. Goed gemaakte Thrash Metal, die naar het einde toe wat zachter wordt en je zin geeft om de hele EP nog eens door te draaien.
De Münchense band "Cyrence" laat met hun eerste EP zien dat ze veel volwassener muziek kunnen maken dan sommige anderen in het segment. De muziek is geen simpele knuppel, maar bestaat vooral uit intelligente songwriting en technisch goede muziek. Sterke, melodieuze Thrash, waarvan de hooklines nog niet volledig ontwikkeld zijn, maar het begin is er. De riffs zijn pakkend en de stem van de zanger doet meer dan vluchtig denken aan een jonge James Hetfield. Wat Metallica verloor na hun oude albums is blijkbaar in München herontdekt en verwerkt tot eersteklas metal. Natuurlijk vindt «Cyrence» thrash metal niet opnieuw uit, maar het album werkt goed zoals het is en brengt een kwalitatieve - helaas vrij korte - luisterervaring over die niet alleen fans van de rolmodellen doet opkijken. Voor een debuutwerk klinkt alles bewonderenswaardig volwassen. Als de jongens het niveau van de EP kunnen behouden en zelfs verbeteren voor latere albums, staan alle deuren voor hen open. De schijf is een aanrader voor iedereen die graag naar old school thrash metal luistert en houdt van melodieën en teksten met inhoud.
Tracklist:
- Een nieuw begin ...
- Dystopia
- Dit leven
- Het Ziekenhuis
- Ik zal niet vallen
- You Kill Me
- Zuiverheidscontrole
[rwp-review id=»0″]